Nowenna

Historia pasierbieckiej noweny jest dosyć dawna. Zanim powstała Parafia, przed odpustem odprawiali ją miejscowi przewodnicy. Forma jej była nieco inna, bardziej rozbudowana niż obecnie, była wszak specjalnym nabożeństwem, na które gromadzili się wierni. 

Od roku 1961 na stałe w porządek życia parafialnego weszła co sobotnia nowenna, którą wprowadził ksiądz Władysław Ryś. Prawie od samego początku składano prośby i podziękowania na kartkach a te prowadzący kapłan, odczytywał głośno, polecając intencje modlitwy wszystkich zgromadzonm. Nowenna stała się więc żywą formą kultu, gromadzącą coraz więcej czcicieli Maryjnych, w tym znaczącą część młodzieży. Nabożeństwo po kilkukrotnych przeobrażeniach formy, miał zawsze taką samą treść, rozważającą siedem radości Matki Bożej. W obecnych czasach z racji tego, że poprzedzona jest Mszą Świętą., a w sezonie letnim również Dróżkami Maryjnym i jest trochę krótsza. Ma jednak bardzo uroczystą formę, odbywa się przy wystawionym Najświętszym Sakramencie, zawiera specjalną modlitwę oraz wezwania i pieśni Maryjne. Specyficzny modlitewny klimat, dawne świadectwa, odczytywane z kartek intencje, pieśni ubogacone grą parafialnej orkiestry, często pełne po brzegi kościół wiernych, sprawiają, że jest to podniosła, uroczyste nabożeństwo przepełnione niepowtarzalną radością wewnętrzną, jakiej tu można doświadczyć. Na koniec Nowenny przy dźwiękach fanfary, zamykany jest Maryjne tryptyk. Nabożeństwo kończy się procesją za Ołtarz, po której pielgrzymi długo klęczą, trwając w głębokiej modlitwie i zadumy.

Źródło: Przewodnik”Witaj nam Matko Koronowana” – 2002r. Teresa Dudziak.